ഒരിക്കല്‍ ഒരു ധനവാന്‍ യേശുവിന്റെ അടുക്കല്‍ ചെന്നു. അവന് ചോതിച്ചു, ഗുരു ഞാന്‍ പത്തു പ്രമാണങ്ങള്‍ എല്ലാം പാലിക്കുന്നു, ദേവാലയത്തില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു, ഇനി സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പോകാന്‍ ഞാന്‍ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്? യേശു പറഞ്ഞു "നിനകുള്ളതെല്ലാം വിറ്റു ദരിദ്രര്കു കൊടുക്കുക, അപ്പോള്‍ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ നിനക്കു സമ്പാദ്യം ഉണ്ടാകും". ആ മനുഷ്യന്‍ നിരാശനായി അവിടെ നിന്നും പോയി. കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് ധാരാളം സംബതുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെയും യേശു പറയുന്നു "ഒട്ടകം സുചികുഴയിലൂടെ കടന്നാലും ധനവാന്‍ സ്വര്‍ഗത്തില്‍ കടക്കില്ല. അപ്പോള്‍ ഈശ്വരന്റെ ആത്മാവ് എപ്പോഴും ആരുടെ കൂടെ ആണെന്ന് എല്ലാവര്ക്കും മനസിലാകുന്നു. എന്നാല്‍ ഇന്നു ലോകത്തില്‍ എല്ലാ ആരാധനാലയങ്ങളിലും മുന്നിലുള്ളവര്‍ പണമുള്ളവര്‍ തന്നെ. അവര്‍ ഇല്ലെങ്ങില്‍ ആരാധനാലയങ്ങള്‍ ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല. അവര്‍ എന്തിനും ദൈവത്തിന്റെ പേരില്‍ ആണെങ്കില്‍ പണം മുടക്കുന്നു, എല്ലാം ഒരു ലക്ശ്യത്തിനു വേണ്ടി, ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹം. പക്ഷെ ദരിദ്രര്കു അല്പം പണം കടമായി പോലും കൊടുക്കില്ല. കാരണം അവര്‍ക്ക് കൊടുത്താല്‍ എന്റെ ബിസിനെസ്സ്‌ തകരും, പണം കിട്ടിയെന്നു വരില്ല, അങ്ങിനെ പലതും. ഇവിടെ യേശുവിന്റെ വചനവും ഇതും തമ്മില്‍ എത്ര വ്യതാസം. ഇപ്പോള്‍ ഒരു കവി പാടിയത് കുടി ഓര്‍മയില്‍ വരുന്നു
"അടുത്ത് നില്പോരനുജനെ നോക്ക്‌കണക്ഷികളില്ലതോ
നരൂപനീശ്വരന്‍ അടര്ശ്യനയാല്‍ അതിലെണ്ടാസ്ച്ചര്യം"
ഈ ലോകത്തില്‍ ഈശ്വരന്‍ സ്നേഹിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ കുറവാണു. ഈശ്വരനെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ ആണ് കുടുതല്‍ ജനങളും. ഒരു കഥ വീണ്ടും ഓര്മ വരുന്നു
ഒരിക്കല്‍ അബു എന്ന്ന മനുഷ്യന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവന് ആരാധനലയ്ങളില്‍ പോകാരില്ലയിരുന്നു അല്ലെങ്ങില്‍ അവന് സമയം ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് പറയാം. കാരണം അവന് മനുഷ്യനെ സ്നേഹിക്കാനും അവര്‍ക്ക് സഹായങ്ങള്‍ ചെയ്യാനും മാത്രമെ സമയം ഉള്ളായിരുന്നു. ഏത് മനുഷ്യര്കും എന്ത് സഹായവും ചെയ്യാന്‍ അവന് തയാറായിരുന്നു, അങ്ങിനെയിര്‍ഇക്കെ അബു ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടു,
സ്വര്‍ഗവാതില്‍ തുറന്നിരിക്കുന്നു, വാതിലില്‍ രണ്ടു സൈഡില്‍ രണ്ടു പുസ്തകം, ഒന്നു ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍, രണ്ടാമത്തേത്‌ ദൈവം സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ ഒന്നാമത്തെ പുസ്തകത്തില്‍, അബു അവന്റെ പെരന്ന്യെഷിച്ചു, പക്ഷെ അവന് നിരാശനായി. അതില്‍ അവന്റെ പേരു കണ്ടില്ല. എന്നാല്‍ രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകത്തില്‍ ആദ്യം അവന്റെ പേരാണു കണ്ടത്. അവന് അപ്പോഴും നിരാശ തന്നെ. കാരണം അവന് ചിന്തിച്ചു അവന് ദൈവത്തെ സ്നേഹിചില്ലല്ലോ. പക്ഷെ അവന് പിന്നെ അറിഞ്ഞു രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകത്തില്‍ ഉള്ളവര്‍ (ദൈവം സ്നേഹിച്ചവര്‍) ആണ് സ്വര്‍ഗത്തില്‍ പോകാന്‍ യോഗ്യത ഉള്ളവര്‍ എന്ന്. അവനു സന്തോഷമായി.
ഈ കഥ നല്ല ഒരു അധ്യാത്മ ഉണര്‍വ് മനുഷ്യര്കുണ്ടാക്കും, രണ്ടാമത്തേത്‌ പ്രാര്തിക്കുന്നതോ, ധ്യാനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുന്നത് കൊണ്ടോ, ദര്ശനം നടത്തുന്നത് കൊണ്ടോ, നേര്‍ച്ചകള്‍ കൊടുക്കുന്നത് കൊണ്ടോ ഒന്നും നാം ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ല, അങ്ങിനെ ഒരു ഈശ്വര അസ്ഥിത്യം ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും സംശയം ആണ്. ഈശ്വരന്റെ ആത്മാവ് എതാനാനനു പഠിക്കുകയാണ് നല്ലത്, ആ അരുപി നമ്മെ സ്നേഹിക്കുന്നത് പോലെ ജീവിക്കുകയാണ് വേണ്ടത്, അങ്ങിനെ ആ പരമമായ സത്യം നാം കണ്ടെത്തുന്നതാണ് ആവശ്യം.
